Kiedy dziecko się przedstawia niskie wyniki w szkolenie zawsze oznacza, że jest leniwa lub bezinteresowna, może być dziedziczne zaburzenie zwane dysleksją. Kto ma zaburzenie, przedstawia trudności w czytaniu i pisaniu. Ponadto w momencie pisania osoba wymienia lub pomija słowa. Dzięki temu nauka jest wkrótce zaburzona.
Według Międzynarodowego Stowarzyszenia Dysleksji (IDA) zaburzenie dotyka 17% światowej populacji i zwykle jest rozpoznawane w salach lekcyjnych w latach po alfabetyzacji. Im wcześniej diagnoza, tym mniejsze upośledzenie uczenia się dziecka.
Najczęstszymi objawami zaburzenia dziecięcego są: trudności z językiem i pisaniem; trudności w pisaniu; trudności w pisowni i powolność w nauce czytania.
W niektórych przypadkach dziecko będzie miało także dysgrafię (brzydka litera); trudności z matematyką; trudności w zrozumieniu tekstów pisanych i trudności w nauce drugiego języka.
Ale Stowarzyszenie ostrzega, że diagnozę powinien postawić interdyscyplinarny zespół złożony z logopedy, psychologa, psychopedagoga, który należy również uznać za wynik niektórych testów, takich jak audiometria, ocena neurologiczna, przetwarzanie słuchowe i przetwarzanie wizualne.
Psychopedagog Roselaine Marquetti wyjaśnia, że „ludzie z zaburzeniem są inteligentni, ale do uczenia się muszą używać innych urządzeń”. Zwykle sprawdzają się w testach ustnych i ćwiczeniach praktycznych. Na ich inteligencję nie ma wpływu dysleksja.
Po diagnozie
Dysleksja nie ma lekarstwa, ale leczenie jest długotrwałe i trwałe, ale nie są wymagane żadne leki.
Brak odpowiedniego leczenia może oprócz nauki wpływać na życie społeczne, wywoływać lęk lub depresję. Ale największym problemem jest to, że zaburzenie zwykle wpływa na samoocenę dziecka. „Dziecko zdaje sobie sprawę, że jest inaczej, ale nie wie, jak sobie z tym poradzić” - wyjaśnia Roselaine. Akompaniament łagodzi trudności, a uczeń znajdzie alternatywne mechanizmy uczenia się.
Jeśli u dziecka zdiagnozowano dysleksję, rodzina powinna również poinformować szkołę. Rozpoznanie zaburzenia zapobiegnie uznaniu dziecka za złego ucznia, a specjaliści ds. Edukacji powinni szukać rozwiązań radzenia sobie z trudnościami dziecka.
W domu rodzice powinni zachować ostrożność podczas studiów i unikać poważnych zarzutów. Idealnie pomagają również dziecku, motywują i zachęcają. Na przykład dyslektycy rozumieją więcej, gdy ktoś to czyta.
W przypadku wczesnego leczenia jako osoba dorosła dysleksja uczy się radzić sobie z trudnościami, a zwłaszcza je pokonywać. „Tworzy własny mechanizm umożliwiający czytanie i pisanie bez wielu problemów”, podsumowuje psychopedagog.
Problemy z gryzieniem i przełykaniem u dzieci (Kwiecień 2024)
- Zapobieganie i leczenie
- 1,230
